Beeldbouwer
Philip Jose Leopold Dominicus
1991 – 1995 Kunstonderwijs optie keramiek. Academie Leuven
1996 – 1998 Kunstonderwijs specialisatiegraad optie keramiek. Academie Leuven
1995 ‘KKK’ Kortenbergse Kunstkabinetten. Kortenberg
1997 ‘Pitel Art’. Provinciemuseum Van Humbeeck-Piron Leuven
1997 ‘Bijvoorbeeld-Groeien’. Academie Leuven
2002 ‘KKK’ Kortenbergse Kunstkabinetten. Kortenberg
2007 12 weken van St. Michiel ‘Open Huis’. St.-Michielskerk Leuven
2007 ‘Van’. De Melkerij 5-10-07 tm 7 -10-07 Veltem
2008 ‘KinK’ Kunst in Kunst – Kulturama Leuven. Stadhuis Leuven
2009 ‘De 6 van 2009’. Juni – Tongeren
2009 ‘Kunst in de steigers’. Oktober – Kortenberg
2009 ‘Art From The Start’. Oktober – Hoboken
2010 ‘Stapelingen’. Januari – Groningen (Roden) (NL)
2010 Vierluik: Giovanni Winne, Eline’t Sant, Karim Kaidi, Philip Van Hoeck Maart – april, Galerie Esschius, Diest
2010 ‘Hoogtes & Lagen’. Oktober, Galerij De Ontdekking Van de Hemel, Halle
2011 ‘Krokus Expo’. Februari-maart, Galerij De Ontdekking Van de Hemel, Halle
2011 ‘Boodschappen’ Madam Fortuna 9 tm 27-11, Borgerhout
2012 ‘KBC Artclub stelt tentoon’ Kasteel Bel-Air, 13 en 14 oktober, Willebroek
2012 Kunstkaai, december, Diest
2013 ‘Nieuw leven’ Gc De Maere, 6 tm 14 april, Tielt-Winge
2014 ‘WARtaal’ De Markten, 11 tm 19 oktober, Brussel
2014 Expo Tweebronnen 29.11 >< 20.12, Leuven
2015 Slowart 10.05 >< 27.09, Kortenberg
2016 ‘Stacked’ BORGER#8, januari Antwerpen
2017 Chateau d’Art ‘Vision on diversity’ 21-22, 28-29 oktober, Beveren-Waas
2017 ‘Grafiek’ 25.11 >< 17.12, CC Zwanenberg, Heist-op-den-Berg
2018 ‘Natura Artis Magistra’ April-Mei Plantentuin, Meise
2018 ‘Kunst in het dorp’ 15.09 >< 23.09 Bellingen
2018 ‘In Zicht Uit Zicht’ 20.10 >< 28.10 De Markten, Brussel
2019 ‘Vreemd’ 19.09><29.09 Galerij Rivierenhof Deurne
2020 ‘Natura Inspiratus’ Juni-September Plantentuin, Meise
2021 ‘AFTER IMAGE’ A Space Expo 18 > < 28 maart
2021 Etalage Vismarkt Leuven 25.03 > < 28.04
2021 PETRICHOR Dacca Loft Temse 3.07 >< 25.07
2022 ‘VERBINDING’ Cera Muntstraat 1 Leuven 12.09 >< 23.09
2023 ART A@P KBC Leuven
2023 ‘BLEEK’, Expo Visual Arts, Mechelen 13><24.10
Stapelkunst
Diest, maart-april 2010
Vierluik: Giovanni Winne, Eline ’t Sant, Karim Kaidi, Philip Van Hoeck
Philip Van Hoeck heb ik wat oneerbiedig ingeleid, maar sprekers hebben nu eenmaal alleen het woord om hun aanwezigheid in een expositieruimte te motiveren. De beeld-bouw-werken van Philip hebben hier méér bestaansrecht. Philip laat sporen na, in lengte en breedte en hoogte, in één woord in de ruimte, want je kan er niet omheen: zijn werk eist heel rechtmatig een deel van de fysieke omgeving voor zich op het is ontegensprekelijk multi-dimensionaal. Ook in zijn diepste betekenis. Is de schepping niet begonnen met een handvol klei?
Klei vindt Philip een fantastisch materiaal. Je kneed er je gevoelens in vrij, je bouwt er een bestaan mee op, je beheerst het eerste leven. Je bent nog almachtig: je snijdt dingen weg, plakt er terug stukken bij. Deed ook de Schepper dit niet, toen hij een sequel bedacht voor de mens die hij geschapen had? In de beginne ben je nog almachtig: je vertrouwt deze aarde toe aan het vuur: je kan je werk bakken, stoken of roken, in een pitfire steken of raku-stoken. Maar het vuur vernietigt niet: het geeft energie. Klei leeft, en overleeft. Hij verzet zich een eerste keer: hij wordt steenhard. Maar tegelijk blijft hij fragiel, even breekbaar als hij voordien kneedbaar was: eros – thanatos.
Ovens zijn niet groot, en het laatste waar een kunstenaar vrede mee neemt, is de beperking: de wetten en de praktische bezwaren die dromen in de weg staan. Philip koestert zijn keramiek: hij geeft ze een ruggengraat, stapelt ze op, maakt er monumentale beeldbouwwerken van. Hij wil het grenzeloos: soms tarten zijn zuilen de wetten van de natuur en buigen ze alleen voor de wind, nooit voor het oog.
En weer verzet de klei zich: nu hij de ruimte heeft ingepalmd, weigert hij de oppervlakkigheid. Je moet goed gaan kijken: het zijn wel degelijk heel veel kleine plaatjes. Ongewild denk ik aan de kleitabletten waarop de mens zijn taal een eerste vorm gaf, en kijk ik terzijde naar de boeken die Karim in Censure het zwijgen heeft opgelegd. Stapelingen zijn repetitief, maar niet monotoon. En zeker niet inert: dat lijkt alleen maar zo. Ze raken elkaar, voortdurend, een na een. En wat als ze méér deden? Kleur bekennen en andere vormen aannemen, naar een nieuwe bestemming zoeken: elkaar inkapselen, elkaar omarmen. Het werk komt tot leven wanneer je de beeldbouwwerken samen zet. Ze krijgen meer inhoud, terwijl Philip ze aanvankelijk vooral zag als een manier om de emotionele reacties die bij het vormen en stapelen vrijkomen, een verhaal mee te geven, met weinig woorden en veel herhalingen. … ■
Ari Gozin, Esschius, Diest, 19 maart 2010
3 VRAGEN AAN PHILIP VAN HOECK Beeldbouwer
Tekst/intervieuw nav tentoonstelling EXPO Leuven /Rondom, Leuven 2014
‘Beelden bouwen is als een plezant virus’
LEUVEN Expo Leuven geeft kunstenaars uit de streek de kans om hun werk tentoon te stellen in de stad. Deze maand is de eer aan Philip Van Hoeck. Deze beeldbouwer uit Everberg stelt zijn werk nog tot 20 december tentoon in Bib Tweebronnen.
Liesbeth Verhulst
1 U noemt zichzelf beeldbouwer. Wat moeten we daaronder verstaan?
‘Vele jaren geleden, als 12-jarige knaap, ben ik mijn carrière op school begonnen als keramist. Toen al vond ik klei een fantastisch materiaal om mee te werken. Het is iets natuurlijks, het komt recht uit de grond en je kan er je eigen vormen mee maken. Ook het bakproces fascineerde mij van bij het begin. Na mijn opleiding aan Sint-Lucas, wilde ik opnieuw met keramiek aan de slag en ben ik les gaan volgen aan hat SLAC/Conservatorium in Leuven. Ik kocht mijn eigen oven aan, maar merkte al snel dat ik het groter zag dan wat die oven mij toeliet. Daarom ben ik allerhande voorwerpen in keramiek repetitief beginnen stapelen en zo kwam ik uit bij de monumentalere werken die ik deze maand in de bibliotheek tentoonstel. Ondertussen is het niet bij keramiek gebleven. Ik ben ook beginnen experimenteren met andere materialen zoals hout, ijzer en plastic. De essentie van mijn werk is dat ik banale voorwerpen zoals houten plankjes of plastic dopjes neem en er iets totaal anders mee maak. Ik wil mensen op een andere manier naar alledaagse voorwerpen leren kijken. Voor een van mijn werken bijvoorbeeld (zie foto) heb ik eenvoudige plastic lepeltjes die vroeger bij babyvoeding zaten, repetitief op elkaar gestapeld en er een totaal andere vorm mee gecreëerd die doet denken aan het zeil van een schip. Een dagdagelijks voorwerp zoals een plastic lepeltje verliest zo zijn oorspronkelijke functie en dat maakt mijn werk interessant. Er is ook het grafische aspect. Door voorwerpen te stapelen ontstaat een lijnenspel en ook het contrast van verschillende materialen tegenover elkaar maakt mijn beelden grafisch interessant. Ik vertrek van alledaagse, eenvoudige dingen en houd mijn werk om die reden ook sober. Bij mijn werken in keramiek behoud ik altijd de kleur van de klei, zijnde zwart of wit. Ik werk niet met glazuur.
2 Wat is het verschil tussen werken met keramiek en werken met materialen zoals hout en plastic?
‘Het grote voordeel van keramiek is dat je de vorm en de maat van het voorwerp volledig zelf kan bepalen. Ik heb bijvoorbeeld beelden gemaakt die zijn opgebouwd uit stuk voor stuk op maat gesneden klei tegeltjes. Beelden bouwen met voorwerpen uit keramiek is een arbeidsintensief proces dat veel geduld vergt. Al die tegeltjes moeten tenslotte gerold, gesneden , langzaam gedroogd en gebakken worden, terwijl ik met het stapelen van houten plankjes veel sneller tot resultaat kom. Gelukkig is geduld een van mijn sterkste kanten.’
3 Waar is uw passie voor kunst ontstaan?
‘Dat creatieve heeft altijd in mij gezeten. Ik herinner mij nog goed dat ik in de lagere school een tekening had gemaakt waarmee ik alle klassen mocht rondgaan. Van mijn leraars kreeg ik een gloednieuw potlood en een gom cadeau. Dat heeft als kind veel indruk op mij gemaakt. Later op internaat kregen ik en mijn klasgenoot Marc Verelst een eigen ruimte cadeau waar we ons op woensdagnamiddag creatief mochten uitleven. Nadien ben ik sierkunsten gaan volgen in Heverlee en heb ik vier jaar Sint-Lucas gedaan. Ik heb altijd in de grafische sector gewerkt maar een twintigtal jaar geleden heb ik mijn passie voor keramiek terug opgepikt en ben ik beelden beginnen bouwen door voorwerpen op elkaar te stapelen. Ondertussen is het iets geworden dat mij niet meer loslaat.Ik zie in alles stapels! Je zou het een virus kunnen noemen, maar dan wel een plezant virus, al krijg ik thuis stilaan met een nijpend plaatsgebrek te kampen. Ik heb al aan verschillende groepstentoonstellingen deelgenomen maar dit is de eerste keer dat ik mijn werk alleen tentoonstel. Deelnemen aan Expo Leuven is toch niet niets. Er komt een heel dossier aan te pas dat vooraf moet worden goedgekeurd door een commissie. Ik ben dan ook heel vereerd dat ik deze kans krijg.’ ■
H Art
Antwerpen , januari 2016
Tekstje verschenen in H ART – Tijdschrift over hedendaagse kunst in België en omgeving –
nav ‘Stacked’ BORGER#8
Niet zelden bleek BORGER in het verleden een uitgelezen moment te zijn voor de aftrap van nieuwe kustplekken, zo ook ditmaal, met LOFT22 ART SPACE als uitschieter. Ingenieur-architect Frédérique Lippens transformeerde haar loft, een 140 vierkante meter grote nokwoning in een oude diamantslijperij, tot kunstplatform. Gestoeld op de Amerikaanse sfeer van start-ups en cross-over samenwerkingen, droomt Lippens van een plek waar de ‘heilige driehoek’ van design, architectuur en kunst in allerhande (collaboratie)projecten tot stand komt.
Dit keer damde Lippens haar industrieel aandoende woonruimte zoveel mogelijk in om een podium te bieden aan drie abstracte, (nog) tamelijke onbekende kunstenaars: lineariteit, het grafische en soberheid domineren. Opvallend is vooral de ‘stapelkunst’ van ‘beeldbouwer’ Philip Van Hoeck, wiens elegant gearrangeerde sculpturen van latjes hout, keramiek of papier maché parmantig de lucht in rijzen. Ze zijn repetitief, maar niet eentonig: het is steeds een dynamisch zoeken naar evenwicht, dat zo kwetsbaar lijkt, en soms in de meest onmogelijk lijkende constructies wordt gevonden. ■
Michèle Goossens, Philip Van Hoeck, Willy Dirx in ‘STACKED’ tot 29 februari in LOFT22 ART SPACE, Borgerhoutsestraat 22, Antwerpen. Open op afspraak. www.loft22artspace.com